Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

quoquo modo se res habet

  • 1 res

    rēs, reī (редко Lcr rēi, у него же иногда rei односложно) f.
    1) вещь, предмет
    res bonae Nep — лакомства, но тж. Pl, C etc. ценные вещи, ценности
    2)
    а) pl. мир, вселенная, природа (rerum contemplatio CC, Q)
    rerum natura Lcr, C — сущность мира, природа (вселенной)
    б) при superl. rerum во всём свете, изо всех на свете (animal maximum rerum PM)
    de eā re C etc. — об этом, по данному вопросу
    (in) omnibus rebus Cs etc.во всём
    res efficientes (=causae) Cдействующие причины
    res effectae C — действия (причин), следствия
    4) состояние, положение, дела, обстоятельства (si res poscat, cogat или exĭgat Cs, H, Just)
    pro (или e) re natā C, Ter или pro re C, Cs, L etc. (тж. pro tempore et pro re Cs и ex re et ex tempore C) — в зависимости от обстоятельств
    summa rerum Nep — вся совокупность обстоятельств, общее положение, но тж. Cs общая сумма, итог
    res secundae( florentes, prospĕrae) Pl, C, H, L, Nep etc. — процветание, преуспеяние
    res adversae (afflictae, misĕrae) Pl, C, Cs, Sl — бедственное положение, несчастье
    5) факт, действительное положение, действительность (non re, sed opinione C)
    rem loqui Ter — говорить дело, т. е. правильно
    6) сущность, суть (ad rem pertinēre C; de re magis, quam de verbis, laborare C)
    quid ad rem? C etc.что тут существенного? (т. е. не всё ли равно?)
    8) причина, основание
    quā (hac, eā) re или ob eam (hanc) rem Pl, C etc. — по этой причине, поэтому
    9) деловые отношения, дело (rem gerere C, H etc.; rem cum aliquo transigere C)
    r. militaris( bellica) C — военное дело, но тж. H воинский подвиг
    res divīnae C etc. — религия, религиозные обряды
    10) судебное дело, процесс ( rem judicare C)
    11) (тж. pl.) государство (r. Romana L, H; r. publica или respublica C etc.; rem restituere Enn ap. C; res Graecae Nep) или политическая деятельность ( in mediā re publica versari C)
    12) выгода, польза, интересы
    aliquid in rem suam convertere C — использовать что-л. в своих интересах
    profecto rem habes nullam, haec negotia multarum nundinarum fore C — ты, конечно, не заинтересован в том, чтобы это дело затянулось надолго
    13) имущество, состояние, достояние, добро (homo sine re C; r. amicos invĕnit Pl)
    r. familiaris Sl, Q, Nep etc. или res privatae Cчастная собственность
    14) власть, господство
    summa rerum L, Nep, res maximae Nep и summae res Nepверховная власть (ср. 16.)
    15) действие, деяние, дело
    res gestae Cs etc. — дела, подвиги
    16) война (cum aliquo L etc.); сражение, битва ( gladio commĭnus rem gerere Cs)
    17) случай, событие, явление, факт (r. inopinata C); pl. история (res populi Romani perscribere L, тж. res Romanas scribere C)

    Латинско-русский словарь > res

  • 2 quo modo

    quō-mŏdŏ, or quō mŏdŏ (in tmesi:

    quo tu me modo voles esse,

    Plaut. Cist. 1, 1, 48; Curt. 6, 4, 14), adv., in what manner, [p. 1519] in what way, how.
    I.
    Interrog.:

    Quomodo? Quantum poposcerit Apronius?

    Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25:

    Maecenas quomodo tecum?

    Hor. S. 1, 9, 43:

    quomodo palam factum est verbum istud?

    Vulg. Exod. 2, 14:

    at scin, quo modo tibi res se habet?

    Plaut. Aul. 1, 1, 8:

    cum fratre, an sine eo cum filio, an quomodo?

    Cic. Att. 8, 3, 5.—
    B.
    In exclamations:

    quomodo se venditant Caesari!

    Cic. Att. 8, 16, 1:

    quomodo mortem filii tulit!

    id. Lael. 2, 9.—
    II.
    Rel.:

    non meminisse nos ratus, quomodo trecentos Philippos vilico dederis,

    Plaut. Poen. 3, 1, 54:

    haec negotia quomodo se habeant, ne epistula quidem narrare audeo,

    Cic. Fam. 2, 5, 1:

    quomodo homines non inepti loquuntur,

    id. ib. 7, 5, 3:

    quo modo nunc se istorum artes habent,

    id. de Or. 2, 32, 140:

    se aliquam rationem inituros, quomodo ab Hispanis sumant,

    Liv. 23, 48.—
    B.
    Esp. corresp. to sic, in what manner, in the same manner, even as: et quo modo hoc est consequens illi, sic illud huic. Cic. Tusc. 5, 7, 18:

    quo modo in omni vită praecipitur, sic,

    id. Off. 1, 38, 136.—
    III.
    Indef. for quocumque modo, in whatever way:

    quo modo potuissem, te convenissem,

    Cic. Fam. 5, 20, 1 (B. and K. ex conj. quoquo modo).

    Lewis & Short latin dictionary > quo modo

  • 3 quisquis

    quis-quis, quaeque, quodquod, and subst. quicquid, quidquid, pron. rel., whoever, whosoever, whatever, whatsoever, every one who, each, every, all: hostem qui feriet, mihi erit Carthaginiensis, Quisquis erit, Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51 (Ann. v. 285 Vahl.):

    quisquis homo huc venerit, vapulabit,

    Plaut. Am. 1, 1, 153:

    quisquis es, quicquid tibi nomen est,

    id. Men. 5, 2, 60:

    quisquis ille est, qui adest,

    id. Ps. 4, 1, 17:

    omnia mala ingerebat, quemquem aspexerat,

    id. Men. 5, 1, 17:

    quemquem hominem attigerit,

    id. Truc. 2, 1, 17:

    hoc ego in mari, quicquid inest, reperi,

    id. Rud. 4, 2, 20:

    sed quicquid id est, jam sciam,

    id. Men. 5, 2, 22:

    quicquid animo cernimus, id omne oritur a sensibus,

    Cic. Fin. 1, 19, 64:

    sed quinam est iste epilogus? aveo enim audire, quicquid est,

    id. Tusc. 1, 47, 112:

    esto ut hi sint, quiqui integri sunt, et sani,

    id. Sest. 45, 97:

    liberos suos quibusquibus Romanis mancipio dabant,

    to every Roman, without exception, Liv. 41, 8:

    quoquo consilio fecit,

    with whatever design, Cic. Rab. Post. 8, 21:

    quoquo tempore fuerit,

    at what time soever, id. Att. 9, 2, a, 2:

    quoquo modo se res habet,

    however it may be, be it as it may, id. Fam. 1, 5, 2:

    quoquo modo accipitur,

    id. Tusc. 1, 46, 110:

    si quid a quoquo eorum, quos, quasve ibi habebunt, furtum factum esse dicetur,

    Dig. 47, 5, 1.— With plur. verb:

    quisquis ubique, viri, dociles advertite mentes,

    Ov. A. A. 1, 267:

    quisquis amas, scabris hoc bustum caedito saxis,

    Prop. 4 (5), 5, 77:

    tunc procul absitis, quisquis colis arte capillos,

    Tib. 1, 7, 45 (1, 6, 39). — Quisquis, and esp. freq., quicquid, with gen.:

    deorum quisquis amicior Afris,

    Hor. C. 2, 1, 25:

    at o deorum quicquid in caelo regit,

    all ye gods who, id. Epod. 5, 1:

    per quidquid deorum est,

    by all the gods, Liv. 23, 9:

    quidquid maleficii, sceleris, caedis erit,

    Cic. Rosc. Am. 42, 122;

    but also adject. (rare): quisquis honos tumuli, quidquid solamen humandi est,

    Verg. A. 10, 493:

    ille quicquid usquam concipitur nefas Tractavit,

    Hor. C. 2, 13, 9:

    quidquid genus,

    Cato, R. R. 48. — Quidquid, adv., how much soever:

    quicquid progredior,

    whithersoever, the farther, the more, Liv. 31, 1:

    quicquid ab urbe longius proferrent arma, magis, etc.,

    id. 7, 32:

    ride, quicquid amas, Cato, Catullum, i. e. quantum,

    as much as, Cat. 56, 3:

    quicquid ita educati liberi patrem amare videntur,

    Gell. 12, 1, 23.— Quisquis as fem., like quis (ante-class.):

    mulier, quisquis es,

    Plaut. Cist. 2, 3, 66:

    quisquis es, quae, etc.,

    id. Rud. 4, 4, 102.

    Lewis & Short latin dictionary > quisquis

  • 4 quisquis

    quis-quis, quaequae, quidquid (quicquid) und adi. quodquod, I) wer-, was auch nur, jeder der, jede die, alles was, quisquis ille est, er sei, wer er wolle, Cic.: quisquis es, du magst sein, ver du willst, Ter.: quoquo modo se res habet, es sei, wie es wolle, Cic.: quiqui integri sunt, Cic.: quidquid est, was es auch ist, was mir daraus erwächst, wie es auch komme, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 311). – m. Genet., α) masc., deorum quisquis amicior Afris, Hor. β) neutr., deorum quidquid regit terras, alle Götter, die usw., Hor.: quidquid maleficii erit, Cic. – quisquis mit dem Plur. des Verbums, Ov. art. am. 1, 267. Prop. 4, 5, 75 u. Tibull. 1, 7, 45. – Acc. quidquid, adv., a) um was nur, je weiter, je mehr, quidquid, ab urbe longius proferent aram, Liv.: quidquid progredior (in der Darstellung), Liv. – b) um wieviel od. soviel quidquid amare patrem videntur, soviel sie auch usw. Gell.: quidquid amas = quantum, Catull. – quiqui (um wieviel, um welchen Preis nur, wie hoch, wie teuer) licebunt, Plaut. Men. 1159. – Abl. quoquo, adv., wohin auch nur, Cic.: m. Genet., terrarum, Ter., od. gentium, Plaut., wohin in aller Welt. – II) wer od. was es nur sei, jeder, jede, jedes (s. Madvig Cic. de fin. 5, 24. p. 6452), quocumque in loco quisquis est, Cic.: quatenus quidquid se attingat, jedes od. etwas, es sei, was es wolle, Cic.: quisquis amores aut metuat dulces aut experietur amaros, Verg.: quoquo modo, auf jede, auch unerlaubte Weise, Suet. – / a) quisquis gen. fem. Plaut. u.a. vorkl. Dichter (s. Brix Plaut. mil. 361). – b) quidquid, adi., suum quidquid genus, Cato r.r. 48, 1.

    lateinisch-deutsches > quisquis

  • 5 quisquis

    quis-quis, quaequae, quidquid (quicquid) und adi. quodquod, I) wer-, was auch nur, jeder der, jede die, alles was, quisquis ille est, er sei, wer er wolle, Cic.: quisquis es, du magst sein, ver du willst, Ter.: quoquo modo se res habet, es sei, wie es wolle, Cic.: quiqui integri sunt, Cic.: quidquid est, was es auch ist, was mir daraus erwächst, wie es auch komme, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 311). – m. Genet., α) masc., deorum quisquis amicior Afris, Hor. β) neutr., deorum quidquid regit terras, alle Götter, die usw., Hor.: quidquid maleficii erit, Cic. – quisquis mit dem Plur. des Verbums, Ov. art. am. 1, 267. Prop. 4, 5, 75 u. Tibull. 1, 7, 45. – Acc. quidquid, adv., a) um was nur, je weiter, je mehr, quidquid, ab urbe longius proferent aram, Liv.: quidquid progredior (in der Darstellung), Liv. – b) um wieviel od. soviel quidquid amare patrem videntur, soviel sie auch usw. Gell.: quidquid amas = quantum, Catull. – quiqui (um wieviel, um welchen Preis nur, wie hoch, wie teuer) licebunt, Plaut. Men. 1159. – Abl. quoquo, adv., wohin auch nur, Cic.: m. Genet., terrarum, Ter., od. gentium, Plaut., wohin in aller Welt. – II) wer od. was es nur sei, jeder, jede, jedes (s. Madvig Cic. de fin. 5, 24. p. 6452), quocumque in loco quisquis est, Cic.: quatenus quidquid se attingat, jedes od. etwas, es sei, was es wolle, Cic.: quisquis amores
    ————
    aut metuat dulces aut experietur amaros, Verg.: quoquo modo, auf jede, auch unerlaubte Weise, Suet. – a) quisquis gen. fem. Plaut. u.a. vorkl. Dichter (s. Brix Plaut. mil. 361). – b) quidquid, adi., suum quidquid genus, Cato r.r. 48, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quisquis

  • 6 quisquis

    quisquis, quidquid (quicquid) [st2]1 [-] pron. indéfini. - qui que ce soit qui, n'importe qui, quiconque, n'importe quoi, quoi que. [st2]2 [-] adj. indéfini - n'importe quel, quelconque, n'importe quoi.    - quisquis es, observa legem: qui que tu sois, observe la loi.    - quisquis ille est, Cic.: quel qu'il soit.    - quicquid est: quoi qu'il en soit.    - quoquo nomine, quoquo ritu, quaqua facie te fas est invocare, tu fortunam conlapsam adfirma, Apul. M. 11: sous quelque nom, par quelque rite, sous quelque visage il est permis de t'invoquer, affermis ma fortune chancelante.    - quoquo modo res habet, Cic. Fam. 1, 5, 2: [de quelque manière que la situation se présente] = quoi qu'il arrive.    - quoquo loco: n'importe où, partout.    - quoquo gentium, Plaut. (quoquo terrarum, Ter.): en quelque lieu que ce soit.    - quoquo modo: de toute façon, de toute manière.    - (bestiae), ut quidquid objectum est, eo contentae non quaerunt amplius, Cic. Tusc. 5, 98: (les animaux), dès qu'on leur a jeté une nourriture quelconque, s'en contentent et n'en cherchent plus.    - bonis nocet quisquis parcit malis: quiconque ménage les méchants fait tort aux bons.    - deorum quidquid regit terras, Hor.: tout ce qu'il y a de dieux gouvernant la terre.    - quidquid progredior, Liv.: plus j'avance.    - quicquid est contignatum cratibus consternitur, Caes. BC. 2: tout ce qui forme la charpente est couvert de claies (= toute la charpente est couverte de claies).    - quisquis, fém. arch.    - mulier, quisquis es, Plaut. Cist.: femme, qui que tu sois.    - quaqua de re locuti incusabantur, Tac. An. 6: quoi qu'on eût dit, on était accusé.    - voir quaqua.
    * * *
    quisquis, quidquid (quicquid) [st2]1 [-] pron. indéfini. - qui que ce soit qui, n'importe qui, quiconque, n'importe quoi, quoi que. [st2]2 [-] adj. indéfini - n'importe quel, quelconque, n'importe quoi.    - quisquis es, observa legem: qui que tu sois, observe la loi.    - quisquis ille est, Cic.: quel qu'il soit.    - quicquid est: quoi qu'il en soit.    - quoquo nomine, quoquo ritu, quaqua facie te fas est invocare, tu fortunam conlapsam adfirma, Apul. M. 11: sous quelque nom, par quelque rite, sous quelque visage il est permis de t'invoquer, affermis ma fortune chancelante.    - quoquo modo res habet, Cic. Fam. 1, 5, 2: [de quelque manière que la situation se présente] = quoi qu'il arrive.    - quoquo loco: n'importe où, partout.    - quoquo gentium, Plaut. (quoquo terrarum, Ter.): en quelque lieu que ce soit.    - quoquo modo: de toute façon, de toute manière.    - (bestiae), ut quidquid objectum est, eo contentae non quaerunt amplius, Cic. Tusc. 5, 98: (les animaux), dès qu'on leur a jeté une nourriture quelconque, s'en contentent et n'en cherchent plus.    - bonis nocet quisquis parcit malis: quiconque ménage les méchants fait tort aux bons.    - deorum quidquid regit terras, Hor.: tout ce qu'il y a de dieux gouvernant la terre.    - quidquid progredior, Liv.: plus j'avance.    - quicquid est contignatum cratibus consternitur, Caes. BC. 2: tout ce qui forme la charpente est couvert de claies (= toute la charpente est couverte de claies).    - quisquis, fém. arch.    - mulier, quisquis es, Plaut. Cist.: femme, qui que tu sois.    - quaqua de re locuti incusabantur, Tac. An. 6: quoi qu'on eût dit, on était accusé.    - voir quaqua.
    * * *
        Quisquis, cuiuscuius. Liu. Quiconque.

    Dictionarium latinogallicum > quisquis

  • 7 beschaffen [2]

    2. beschaffen, affectus (körperlich oder geistig irgendwie beschaffen, z. B. gut, bene, probe: schlecht, male). – constitutus (so u. so eingerichtet, z. B. gut, bene: schlecht, male). – comparatus (in der u. der Verfassung befindlich, gew. in der Verbdg. sie comparatum esse, ut etc.). – wie b.? qualis?: so b., talis; huius modi od. eius modi: die Sache ist so b., se ita res habet: je nachdem die Sache b. ist, pro re; pro re nata: die Sache mag b. sein, wie sie will, utcumque res est; quoquo modo res se habet.

    deutsch-lateinisches > beschaffen [2]

  • 8 modus

    modus, ī, m. (verwandt mit meditor), das absolute Maß, nach dem man etwas mißt (während mensura das bestimmte Maß, wie Scheffel usw.), I) eig.: modos, quibus metirentur rura, alius alios constituit, Varro r. r. 1, 10, 1: is modus acnua Latine appellatur, ibid. § 2.

    II) übtr.: A) das Maß, das eine Sache hat = die Quantität, Größe, Länge, der Umfang, 1) im allg.: agri non magnus modus, Plaut.: agri modus non ita magnus, Hor.: agri certus modus, Caes.: vestis ingens modus, pomorum ingens modus, Menge, Curt.: modum lateris (der Taille) amoire, Macr.: in eundem modum musti adicere, ebensoviel als Most, Colum.: ad hunc lunae modum, nach dieser Mondphase, Curt.: hastae modum duplicavit, Nep.: superare humanarum virium modum, Liv.: omnia ad fortunae suae modum exigere, an alles den Maßstab seines Gl. legen, Curt.: modum hominis excedere, über die Grenze der Menschheit hinausgehen, Curt.: modum epistulae egredi, Fronto: elatus supra modum (beschränkte Stellung) hominis privati, Liv.: u. so quia (res) erant maiores, quam quas praefecti modus caperet, Curt. – 2) insbes., als t. t. der Musik = das abgemessene Maß der Töne, der Takt, die Weise, Melodie, in modum dicite, concinite, Catull.: vertere modum, den Ton umstimmen, zu einem anderen Tone übergehen, Hor.: u. so inflectere modum canendi, Boëth. inst. mus. 1, 1. – bes. im Plur., saltare ad tioicinis modos, nach der Musik, dem Blasen, Liv.: flebilibus modis concinere, Cic.: fidibus Latinis Thebanos aptare modos, v. der lyrischen Dichtkunst, Hor.: tibia dat Phrygios, ut dedit ante, modos, Ov.: dulcissimos modos edere (auf der Rohrpfeife), Firm. – bildl., modos numerosque vitae ediscere, Hor. ep. 2, 2, 144.

    B) das Maß = Ziel, die Grenze, über die etw. nicht hinausgeht od. hinausgehen darf, das Ende, die Einschränkung, 1) im allg.: modus vitae, das bestimmte Lebensziel, τοῦ βίου τέλος Prop. 1, 7, 9 (verschieden von no. II, D, 1 aus Cic. Tusc. 5, 66): sit m. exsilio, Cic.: m. stipendii, Vell. – facere modum (Maß u. Ziel, Grenzen setzen) sumptibus, Liv., irae, Liv., laudi, Curt.: modum imponere magistratui, Liv., od. rebus secundis, Liv.: operi modum dare, das W. schließen, Eutr.: habet ista ratio (Regel) quendam modum, Cic.: modum statuere od. constituere alci rei, Cic.: sed adhibeat oratio modum, Cic.: villarum adhibendus est modus, muß Maß halten in usw., Cic.: profecto modus haberi non potest, Maß gehalten werden, Plaut.: scias posse habere iam ipsum suae vitae modum, sich sein Leben einrichten, Ter.: modum statuarum haberi nullum placet? du willst dir Bildsäulen ohne Maß und Ziel setzen lassen? Cic.: u. so modum in insequendo habuissent, Liv.: si modus adiceretur, wenn man Maß dabei zu halten wisse, Tac. ann. 3, 6. – finem et modum transire, Cic. – quasi extra modum, Cic., od. praeter modum, Cic., über die Maßen. – mit folg. Genet. Gerundii, modum lugendi facere, Cic.: ludendi est quidam modus retinendus, Cic. – poet. mit folg. Infin., nec modus inserere simplex, Verg. georg. 2, 73: nam quis erit saevire modus? Stat. Theb. 12, 573. – 2) insbes., das Maß und Ziel im Tun u. Lassen, das Maßhalten, die Mäßigung, modum suae vitae habere, seine Lebensweise regeln, Ter.: imitari caelestium ordinem vitae modo et constantiā, durch eine geregelte Gleichförmigkeit des Lebens, Cic.: oft verb. sine modo modestiaque, sine modo ac modestia, Sall. u. Liv. (s. Fabri Sall. Cat. 11, 4): de cupiditatibus, de modo, de continentia dicendum est, Cic.: tantam clementiam, tantum modum, Cic.

    C) das Maß, die Vorschrift, Regel, 1) im allg.: in modum venti, nach dem der Wind geht, Liv.: aliis modum pacis ac belli facere, Gesetze geben, Liv.: imperium magistratuum ad pristinum modum redigere, Vell.: hunc (Lysiam) amplectuntur istius nominis modum, betrachten seine Verehrer als den Typus (den Kanon, das Muster) des Redestils, der diesen Namen trägt, Quint. 12, 10, 21. – 2) insbes., eine beim Eingehen eines Rechtsgeschäftes hinzugefügte nähere Bestimmung, sub hoc modo accipere fideiussorem, ICt.: insulam hoc modo, ut aliam insulam reficeres, vendidi, ICt. – namentl. a) eine bei letztwilligen Zuwendungen od. Schenkungen dem Empfänger gemachte Auflage über Verwendung des Empfangenen, sub modo legare, ICt.: donationes, quae sub modo conficiuntur, ICt. – u. b) die vorher bestimmte Art und Weise, nach der die Servitut ausgeübt werden soll, modum adici servitutibus constat, ICt.

    D) die Art und Weise, 1) im allg.: concludendi, Cic.: hominis occidendi, Cic.: vitae, Lebensweise, Cic. Tusc. 5, 66 (verschieden von oben no. II, B aus Prop. 1, 7, 9): quibus modis, Verfahrungsweisen, d.i. Mitteln, Sall. Cat. 5, 6. – dah. modo, in modum, ad modum, mit folg. Genet. od. mit Adi. = wie, nach Art, auf Art usw. (s. Fabri Liv. 21, 30, 8), servorum modo, nach Art der Sklaven, wie Sklaven, Liv.: vitri modo, wie Gl., Plin.: torrentis modo, Plin.: in vaticinantis modum, Liv.: in peninsulae modum circumlui (mari), Liv.: in picturae modum variata circumlitio, Sen.: perire plane in perpetuum modum, auf eine Weise, die ewig dauern wird, Plaut.: ornari in peregrinum modum, Plaut.: amicus mihi es in germanum modum, Plaut. (vgl. Lorenz Plaut. most. 521): hostilem in modum, auf feindliche Art, wie Feinde, Cic.: mirum in modum, Caes.: maiorem in modum, sehr, Cic.: ad modum fugientium, Liv.: ad hunc modum, Caes.: loqui Aegyptiace perfectum ad modum, Treb. Poll.: humano modo peccare, Cic.: non tuo hoc fiet modo, nach deiner Weise, nach deinem Kopfe, Plaut.: u. so sine nunc meo me vivere interea modo, Ter. (vgl. Brix Plaut. Men. 251. Spengel Ter. Andr. 153): duobus modis ignis fieri solet, uno... altero, Sen.: triplici modo, uno... altero... tertio, Lact.: tribus modis, uno quod... altero quod... tertio quod, Cic.: tali modo, auf solche Art, Nep.: quo modo? Cic.: quonam modo? Cic.: quocunque modo, auf alle Art, unter allen Umständen, Prop.: quoquo modo, Plin. ep.: quovis modo (nach freier Willkür) imperare, Prop.: nullo modo, Cic.: non eodem modo... quo etc., Sen. rhet.: alio modo, sonst, im übrigen, Plaut.: omni modo, auf alle Art, sehr angelegentlich, Cic.: aliquo modo, einigermaßen, Cic.: quodam modo, gewissermaßen, Cic. – omnibus modis, auf alle mögliche Art, in jeder Hinsicht, Komik.: multis modis, in vielfacher Hinsicht, Komik. u. Cic.: miris modis, wunderbar, außerordentlich (zB. odisse), Komik. (vgl. Brix Plaut. trin. 931. Müller Cic. Lael. 47. p. 326). – cuius modi, cuiusque modi, cuiusdam modi, cuiuscumque modi, Cic.: eius modi, Cic.: huius modi, Cic.: unius modi, Cic. – 2) als gramm. t. t.: a) jede Form des Verbums, patiendi m., Passivform, faciendi m., Aktivform, Quint.: infinitus m., der Infinitiv, Gell. – b) insbes., der Modus, Gramm.: fatendi modus, der Indikativ, Quint.: dass. indicativus m., spät. Gramm.: m. coniunctivus od. subiunctivus, spät. Gramm.: imperandi modus, der Imperativ, Mart. Cap. 3. § 234.

    lateinisch-deutsches > modus

  • 9 modus

    modus, ī, m. (verwandt mit meditor), das absolute Maß, nach dem man etwas mißt (während mensura das bestimmte Maß, wie Scheffel usw.), I) eig.: modos, quibus metirentur rura, alius alios constituit, Varro r. r. 1, 10, 1: is modus acnua Latine appellatur, ibid. § 2.
    II) übtr.: A) das Maß, das eine Sache hat = die Quantität, Größe, Länge, der Umfang, 1) im allg.: agri non magnus modus, Plaut.: agri modus non ita magnus, Hor.: agri certus modus, Caes.: vestis ingens modus, pomorum ingens modus, Menge, Curt.: modum lateris (der Taille) amoire, Macr.: in eundem modum musti adicere, ebensoviel als Most, Colum.: ad hunc lunae modum, nach dieser Mondphase, Curt.: hastae modum duplicavit, Nep.: superare humanarum virium modum, Liv.: omnia ad fortunae suae modum exigere, an alles den Maßstab seines Gl. legen, Curt.: modum hominis excedere, über die Grenze der Menschheit hinausgehen, Curt.: modum epistulae egredi, Fronto: elatus supra modum (beschränkte Stellung) hominis privati, Liv.: u. so quia (res) erant maiores, quam quas praefecti modus caperet, Curt. – 2) insbes., als t. t. der Musik = das abgemessene Maß der Töne, der Takt, die Weise, Melodie, in modum dicite, concinite, Catull.: vertere modum, den Ton umstimmen, zu einem anderen
    ————
    Tone übergehen, Hor.: u. so inflectere modum canendi, Boëth. inst. mus. 1, 1. – bes. im Plur., saltare ad tioicinis modos, nach der Musik, dem Blasen, Liv.: flebilibus modis concinere, Cic.: fidibus Latinis Thebanos aptare modos, v. der lyrischen Dichtkunst, Hor.: tibia dat Phrygios, ut dedit ante, modos, Ov.: dulcissimos modos edere (auf der Rohrpfeife), Firm. – bildl., modos numerosque vitae ediscere, Hor. ep. 2, 2, 144.
    B) das Maß = Ziel, die Grenze, über die etw. nicht hinausgeht od. hinausgehen darf, das Ende, die Einschränkung, 1) im allg.: modus vitae, das bestimmte Lebensziel, τοῦ βίου τέλος Prop. 1, 7, 9 (verschieden von no. II, D, 1 aus Cic. Tusc. 5, 66): sit m. exsilio, Cic.: m. stipendii, Vell. – facere modum (Maß u. Ziel, Grenzen setzen) sumptibus, Liv., irae, Liv., laudi, Curt.: modum imponere magistratui, Liv., od. rebus secundis, Liv.: operi modum dare, das W. schließen, Eutr.: habet ista ratio (Regel) quendam modum, Cic.: modum statuere od. constituere alci rei, Cic.: sed adhibeat oratio modum, Cic.: villarum adhibendus est modus, muß Maß halten in usw., Cic.: profecto modus haberi non potest, Maß gehalten werden, Plaut.: scias posse habere iam ipsum suae vitae modum, sich sein Leben einrichten, Ter.: modum statuarum haberi nullum placet? du willst dir Bildsäulen ohne Maß und Ziel setzen las-
    ————
    sen? Cic.: u. so modum in insequendo habuissent, Liv.: si modus adiceretur, wenn man Maß dabei zu halten wisse, Tac. ann. 3, 6. – finem et modum transire, Cic. – quasi extra modum, Cic., od. praeter modum, Cic., über die Maßen. – mit folg. Genet. Gerundii, modum lugendi facere, Cic.: ludendi est quidam modus retinendus, Cic. – poet. mit folg. Infin., nec modus inserere simplex, Verg. georg. 2, 73: nam quis erit saevire modus? Stat. Theb. 12, 573. – 2) insbes., das Maß und Ziel im Tun u. Lassen, das Maßhalten, die Mäßigung, modum suae vitae habere, seine Lebensweise regeln, Ter.: imitari caelestium ordinem vitae modo et constantiā, durch eine geregelte Gleichförmigkeit des Lebens, Cic.: oft verb. sine modo modestiaque, sine modo ac modestia, Sall. u. Liv. (s. Fabri Sall. Cat. 11, 4): de cupiditatibus, de modo, de continentia dicendum est, Cic.: tantam clementiam, tantum modum, Cic.
    C) das Maß, die Vorschrift, Regel, 1) im allg.: in modum venti, nach dem der Wind geht, Liv.: aliis modum pacis ac belli facere, Gesetze geben, Liv.: imperium magistratuum ad pristinum modum redigere, Vell.: hunc (Lysiam) amplectuntur istius nominis modum, betrachten seine Verehrer als den Typus (den Kanon, das Muster) des Redestils, der diesen Namen trägt, Quint. 12, 10, 21. – 2) insbes., eine beim Eingehen eines Rechtsgeschäftes hinzugefügte
    ————
    nähere Bestimmung, sub hoc modo accipere fideiussorem, ICt.: insulam hoc modo, ut aliam insulam reficeres, vendidi, ICt. – namentl. a) eine bei letztwilligen Zuwendungen od. Schenkungen dem Empfänger gemachte Auflage über Verwendung des Empfangenen, sub modo legare, ICt.: donationes, quae sub modo conficiuntur, ICt. – u. b) die vorher bestimmte Art und Weise, nach der die Servitut ausgeübt werden soll, modum adici servitutibus constat, ICt.
    D) die Art und Weise, 1) im allg.: concludendi, Cic.: hominis occidendi, Cic.: vitae, Lebensweise, Cic. Tusc. 5, 66 (verschieden von oben no. II, B aus Prop. 1, 7, 9): quibus modis, Verfahrungsweisen, d.i. Mitteln, Sall. Cat. 5, 6. – dah. modo, in modum, ad modum, mit folg. Genet. od. mit Adi. = wie, nach Art, auf Art usw. (s. Fabri Liv. 21, 30, 8), servorum modo, nach Art der Sklaven, wie Sklaven, Liv.: vitri modo, wie Gl., Plin.: torrentis modo, Plin.: in vaticinantis modum, Liv.: in peninsulae modum circumlui (mari), Liv.: in picturae modum variata circumlitio, Sen.: perire plane in perpetuum modum, auf eine Weise, die ewig dauern wird, Plaut.: ornari in peregrinum modum, Plaut.: amicus mihi es in germanum modum, Plaut. (vgl. Lorenz Plaut. most. 521): hostilem in modum, auf feindliche Art, wie Feinde, Cic.: mirum in modum, Caes.: maiorem in modum, sehr,
    ————
    Cic.: ad modum fugientium, Liv.: ad hunc modum, Caes.: loqui Aegyptiace perfectum ad modum, Treb. Poll.: humano modo peccare, Cic.: non tuo hoc fiet modo, nach deiner Weise, nach deinem Kopfe, Plaut.: u. so sine nunc meo me vivere interea modo, Ter. (vgl. Brix Plaut. Men. 251. Spengel Ter. Andr. 153): duobus modis ignis fieri solet, uno... altero, Sen.: triplici modo, uno... altero... tertio, Lact.: tribus modis, uno quod... altero quod... tertio quod, Cic.: tali modo, auf solche Art, Nep.: quo modo? Cic.: quonam modo? Cic.: quocunque modo, auf alle Art, unter allen Umständen, Prop.: quoquo modo, Plin. ep.: quovis modo (nach freier Willkür) imperare, Prop.: nullo modo, Cic.: non eodem modo... quo etc., Sen. rhet.: alio modo, sonst, im übrigen, Plaut.: omni modo, auf alle Art, sehr angelegentlich, Cic.: aliquo modo, einigermaßen, Cic.: quodam modo, gewissermaßen, Cic. – omnibus modis, auf alle mögliche Art, in jeder Hinsicht, Komik.: multis modis, in vielfacher Hinsicht, Komik. u. Cic.: miris modis, wunderbar, außerordentlich (zB. odisse), Komik. (vgl. Brix Plaut. trin. 931. Müller Cic. Lael. 47. p. 326). – cuius modi, cuiusque modi, cuiusdam modi, cuiuscumque modi, Cic.: eius modi, Cic.: huius modi, Cic.: unius modi, Cic. – 2) als gramm. t. t.: a) jede Form des Verbums, patiendi m., Passivform, faciendi m., Aktivform, Quint.: infinitus m., der Infinitiv, Gell. – b) ins-
    ————
    bes., der Modus, Gramm.: fatendi modus, der Indikativ, Quint.: dass. indicativus m., spät. Gramm.: m. coniunctivus od. subiunctivus, spät. Gramm.: imperandi modus, der Imperativ, Mart. Cap. 3. § 234.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > modus

  • 10 quomodo

    quō-mŏdŏ, or quō mŏdŏ (in tmesi:

    quo tu me modo voles esse,

    Plaut. Cist. 1, 1, 48; Curt. 6, 4, 14), adv., in what manner, [p. 1519] in what way, how.
    I.
    Interrog.:

    Quomodo? Quantum poposcerit Apronius?

    Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25:

    Maecenas quomodo tecum?

    Hor. S. 1, 9, 43:

    quomodo palam factum est verbum istud?

    Vulg. Exod. 2, 14:

    at scin, quo modo tibi res se habet?

    Plaut. Aul. 1, 1, 8:

    cum fratre, an sine eo cum filio, an quomodo?

    Cic. Att. 8, 3, 5.—
    B.
    In exclamations:

    quomodo se venditant Caesari!

    Cic. Att. 8, 16, 1:

    quomodo mortem filii tulit!

    id. Lael. 2, 9.—
    II.
    Rel.:

    non meminisse nos ratus, quomodo trecentos Philippos vilico dederis,

    Plaut. Poen. 3, 1, 54:

    haec negotia quomodo se habeant, ne epistula quidem narrare audeo,

    Cic. Fam. 2, 5, 1:

    quomodo homines non inepti loquuntur,

    id. ib. 7, 5, 3:

    quo modo nunc se istorum artes habent,

    id. de Or. 2, 32, 140:

    se aliquam rationem inituros, quomodo ab Hispanis sumant,

    Liv. 23, 48.—
    B.
    Esp. corresp. to sic, in what manner, in the same manner, even as: et quo modo hoc est consequens illi, sic illud huic. Cic. Tusc. 5, 7, 18:

    quo modo in omni vită praecipitur, sic,

    id. Off. 1, 38, 136.—
    III.
    Indef. for quocumque modo, in whatever way:

    quo modo potuissem, te convenissem,

    Cic. Fam. 5, 20, 1 (B. and K. ex conj. quoquo modo).

    Lewis & Short latin dictionary > quomodo

  • 11 tun

    tun, facere (ποιεῖν, etwas machen, hervorbringen, bewirken: dah. auch für »tun« als stellvertretendes Verbum, z.B. ich bitte dich fußfällig, was ich ohne großen Schmerz nicht tun kann, supplex te rogo, quod sine summo dolore facere non possum). – agere (πράττειν, handeln, tätig sein, etwas betreiben). – administrare (verwalten, besorgen, z.B. per se, quae videbantur, administrabant). – fieri (entstehen, werden, beim Rechnen, z.B. tria quater multiplicata fiunt duodecim). – tun, als ob etc., facere mit Akk. u. Infin. (z.B. facio me alias res agere, ich tue, als ob ich andere Dingevorhätte); simulo. dissimulo mit Infin. (ich stelle mich, s. »stellen no. II, c, ß« den wesentlichen Untersch. dieser Wörter u. die Beispie le): ich tat, als ob ich schliefe, coepi somnum mentiri. – er beschloß nichts weiter zu tun, als sich zu Hause zu halten, nihil amplius quam continere se domi statuit. – zu viel oder zu wenig tun bei etwas, modum excedere in alqare: was ist zu tun? quid facto opus est?: sich tun lassen, fieri posse: so gut es sich tun läßt, quoquo modo (auf jede mögliche Weise): beurteilen, was zu tun und zu lassen sei, iudicare, quid faciendum non faciendumve sit: sagen, was zu tun und zu lassen ist, dicere quae praestanda sunt ac vitanda od. quae facienda sunt et fugienda: noch zu tun (übrig) sein, superesse. – zu t. haben, occupatum esse (beschäftigt sein): ich habe zu tun, mihi opus non deest (es fehlt mir nicht an Arbeit): was hast du hier zu tun? quid tibi hic negotii est?: viel zu t. haben, multis occupationibus distineri; multum negotii habere (z.B. in pestilentia, von einem Arzte): beständig zu t. haben, assiduis occupationibus impediri: eine Sache macht mir viel zu tun, res me occupatissimum habet: genug zu tun haben, satis negotiorum habere: mit sich genug zu t. haben, suarum rerum sat agere: jeder hat vollauf mit sich selbst zu tun, satis superque est sibi suarum cuique rerum: nichts t., nihil agere (übh. nichts betreiben); domi desidem sedere (müßig zu Hause sitzen); studia neglegere (seine Studien vernachlässigen): ganz u. gar nichts tun, plane cessare: nichts zu t. haben, [2324] otiosum esse (Muße haben); negotiis vacare oder vacuum esse (frei von Geschäften sein, vom Geschäftsmann): gar nichts zu tun haben, occupationis expertem esse: es macht mir etwas viel zu tun, alqd me occupatum habet; alqd me exercet (setzt mich tüchtig in Bewegung). – mit jmd. zu t. haben, ratione cum alqo coniunctum esse (in Geschäftsverbindung mit jmd. stehen); mihi commercium est cum alqo (in Verkehr übh.); consuescere od. rem habere cum etc. (verliebten Umgang haben mit etc.): meine Rede hat es mit mehreren zu t., oratio mea ad plures pertinet. – mit etwas zu t. haben, operam suam navare alci rei. versari in alqa re (mit etwas beschäftigt sein); alqā re exerceri (von etwas sehr in Tätigkeit gesetzt werden): mit etw. nichts zu t. haben, abesse ab alqa re (v. Lebl., von etw. fern sein, zu etw. nicht passen etc.); secretum esse ab alqa re (v. Lebl., getrennt sein von etc., z.B. privata beneficia a rebus publicis secreta esse dixit): damit habe ich nichts zu t. (das ist nicht mein Amt), hoc meum munus non est; hae non sunt meae partes: mit etwas nichts zu t. haben wollen, abhorrere ab alqa re. – jmdm. zu t. geben, alci pensum imperare. – es ist mir nicht um das Geld zu t., non quaero pecuniam: es ist ihm nur um die Flucht zu t., nihil spectat nisi fugam: es ist mir darum zu t., hoc specto; hoc volo; hoc ago; id mihi curae est: es ist um etwas getan (geschehen), de alqa re actum est. – das tut nichts, hoc nihil est: hoc leve est. – etwas an oder zu etwas tun, addere alqd alci rei (im allg.); alqd condire alqā re (etwas, eine Speise mit etwas würzen). – etwas in etwas tun, conicere alqd in alqd (in etwas werfen); temperare alqd alqā re (etwas mit etwas versetzen, z.B. Wasser in den Wein, vinum aquā); das Pferd in den Stall t., equum deducere in stabulum: jmd. zu einem tun (in die Erziehung, in den Unterricht, in die Lehre), alqm alci tradere in disciplinam. – alles für jmd. tun, omnia conferre in alqm: ich habe alles für dich getan, omnia a me in te profecta sunt, quae ad commodum tuum pertinerent. – etwas von etwas t., demere alqd de alqa re: etwas von sich t., s. ablegen no. I.

    deutsch-lateinisches > tun

  • 12 populus

    1.
    pŏpŭlus (contr. POPLVS, Inscr. Column. Rostr. in Corp. Inscr. Lat. 195, 17, Plaut. Am. prol. 101; 1, 1, 103; id. Aul. 2, 4, 6; id. Cas. 3, 2, 6 et saep.—Also written POPOLVS, Corp. Inscr. Lat. 197, 15 al.; nom. plur. poploe, Carm. Sal. ap. Fest. p. 205 Müll.; v. pilumnoe) [from root pleof pleo; v. plenus], i, m., a people, the people.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (cf.:

    gens, natio): res publica res populi: populus autem non omnis hominum coetus quoquo modo congregatus, sed coetus multitudinis juris consensu et utilitatis communione sociatus,

    Cic. Rep. 1, 25, 39:

    populus Romanus,

    id. Phil. 6, 5, 12: exspectabat populus, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 90 Vahl.):

    tene magis salvum populus velit an populum tu,

    Hor. Ep. 1, 16, 27: casci populi Latini, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 28 Müll. (Ann. v. 24 Vahl.):

    hi populi: Atellani, Calatini, etc.,

    Liv. 22, 61 fin.
    B.
    Esp.
    1.
    The people, opp. to the Senate, in the formula senatus populusque Romanus (abbreviated S. P. Q. R.), saep.; cf.:

    et patres in populi fore potestate,

    Liv. 2, 56.—
    2.
    Opp. to the plebs:

    non enim populi, sed plebis eum (tribunum) magistratum esse,

    Liv. 2, 56:

    ut ea res populo plebique Romanae bene eveniret,

    Cic. Mur. 1, 1.—
    3.
    Rarely for plebs, the populace:

    dat populus, dat gratus eques, dat tura senatus,

    Mart. 8, 15, 3: urbanus, the citizens (opp. to the military), Nep. Cim. 2, 1.—
    II.
    Transf.
    1.
    A region, district, regarded as inhabited:

    frequens cultoribus alius populus,

    Liv. 21, 34, 1 (cf. Gr. dêmos).—
    2.
    A multitude, host, crowd, throng, great number of persons or things ( poet. and in postAug. prose):

    ratis populo peritura recepto,

    i. e. with the great multitude of passengers, Luc. 3, 665:

    fratrum,

    Ov. H. 14, 115:

    in tanto populo sileri parricidium potuit,

    Just. 10, 1:

    sororum,

    Ov. H. 9, 52; App. Mag. p. 304:

    apum,

    Col. 9, 13, 12:

    populus totidem imaginum,

    Plin. 33, 9, 45, § 129; Sen. Q. N. 1, 5:

    spicarum,

    Pall. 7, 2:

    scelerum,

    Sid. Ep. 6, 1 fin.:

    concursus in forum populi,

    Liv. 22, 7, 6.—
    3.
    The public, i. e. the open street ( poet.): omnis habet geminas janua frontis, E quibus haec populum spectat;

    at illa Larem,

    Ov. F. 1, 136.
    2.
    pōpŭlus, i, f. [root pamp-, pap-, to swell; Lat. papula, papilla, pampinus], a poplar, poplar-tree, Plin. 16, 23, 35, § 85; 16, 18, 31, § 77; 17, 11, 15, § 78; Ov. H. 5, 27;

    sacred to Hercules,

    Verg. E. 7, 61; Ov. H. 9, 64; Plin. 12, 1, 2, § 3:

    alba,

    the silver-poplar, Hor. C. 2, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > populus

См. также в других словарях:

  • MARIA — I. MARIA Angliae Regina. Filia Henrici VIII. ex Catharina Arragonia, Eduardo VI. non sine veneni suspicione exstincto, successit A. C. 1553. Iohannâ Suffolciâ, quam Rex heredem scripserat, cum marito et socero Dudlaeo, aliisque, capite plexâ. Mox …   Hofmann J. Lexicon universale

  • монархия —         Значения слова «монархия»         Слово μοναρχία встречается в греческих текстах с VI в. до н. э. как обозначение отрицательно оцениваемого единоличного правления, т. е. тирании. К IV в. до н. э. μοναρχία может относиться уже к любому… …   Словарь средневековой культуры

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»